آقای داوری بعد از تمام کردن سربازی در سال 87، یک کارگاه چوب‌کاری MDF راه انداخت. بعد از شش سال تلاش شرایطی به وجود آمد که برای پرداخت ضررهایی که کرده بود، مجبور به فروش دستگاه‌ها و تعطیل‌کردن کارگاه شد. او بار دیگر از صفر، چهار سالِ بعد را پیش دوستانش کارگری کرد اما خواندن یک حدیث به او انگیزۀ دوباره‌ای برای روی پای خود ایستادن داد. حدیثی با این مضمون که اگر کسی هنری داشته باشد اما برای دیگران کار کند، رزق و روزی‌اش کم می‌شود.
حیاط دوباره
این بار آقای داوری گل‌خانۀ کوچکی را راه‌اندازی کرده و با مهارتش در کار با چوب به ساخت استند‌های گل و فلاورباکس پرداخته تا این دو در کنار هم فروش بهتری داشته باشند. او این بار با شناسایی تقاضای بازارِ موجود، محصول خود را انتخاب کرده است. «چند سالیه که مردم به گل و گیاه طبیعی خیلی بیشتر از قبل علاقه‌مند شده‌ان. خونه‌ها آپارتمانی شده و آدم‌ها فقط فضای کوچیک پشت پنجره‌شون رو برای گذاشتن گلدان دارن و دیگه خبری از گلخونه، حیاط یا پاسیو نیست. به همین خاطر استند‌های گل و گیاه این روزها فروش خوبی دارن.»
او علاوه بر شناخت نیاز بازار، در بازاریابی محصول خود هم اقدامات جدی و مبتکرانه‌ای انجام داده است. «وقتی می‌خواستم برای ساخت کانال توی شبکه‌های پیام‌رسان خارجی اقدام کنم، متوجه شدم که قبل‌تر از من کانال‌های دیگری ساخته شدن که همین محصول رو دارن. پس من در شبکه‌های پیام‌رسان ایرانی مثل بله و سروش سرمایه‌گذاری کردم که خیلی هم موفقیت‌آمیز بود و تعداد فالوئر خوبی جذب کردم.» آقای داوری به تازگی با باسلام آشنا شده است و در غرفۀ استند و فلاورباکس خانه کاکتوس فروش خوبی هم دارد. البته به دلیل ارسال پستی امکان فروش خود گل و گیاه به مشتریان کل کشور را ندارد و ارسال گل و گیاه‌ها محدود به شهر اصفهان است، اما استند‌هایی را که تولید می‌کند می‌شود در ده دقیقه و به‌راحتی در خانه مونتاژ و سرهم کرد. به همین دلیل است که توان ارسال پستی به سراسر ایران را دارد.
کیفیت خوب، سپری در برابر نوسانات بازار و آیندۀ مبهم
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های کار آقای داوری مثل خیلی از کسب‌وکارها نوسانات بازار است که باعث تغییر لحظه‌ای قیمت چوب و در نتیجه محصولات او می‌شود. او در ساخت استندها از چوب روسی استفاده می‌کند که وارداتی است. چوب روسی شباهت زیادی به چوب کاج‌های ایرانی دارد اما با شاخ و برگ کمتر؛ همین موضوع باعث بالا رفتن کیفیت آن برای ساخت وسایل چوبی می‌شود. آقای داوری به کیفیت چوبی که با آن کار می‌کند اهمیت زیادی می‌دهد و بر خلاف بعضی‌ها اصلاً حاضر نیست با ضایعات باقی‌مانده از ساخت وسایل دیگر، مثل در یا میز، استند تولید کند. کارهای او با چوب مرغوب و با ضخامت زیادی ساخته می‌شوند و در برابر وزن زیاد هم مقاوم‌اند. «یکی از دلایلی که بار اول شکست خوردم این بود که می‌خواستم محصولم رو با قیمت پایین عرضه کنم. اما حالا متوجه شدم که جای پایین آوردن قیمت‌ها باید کیفیت کار رو بالا ببرم. در اون صورت مشتری برای کار خوب، قیمت بالا هم پرداخت می‌کنه.» او معتقد است جنس باکیفیت وقتی به خانه‌ای می‌رود، همراه خود ده تا مشتری جدید می‌آورد و اگر بی‌کیفیت باشد ده تا مشتری کم می‌کند.
آقای داوری به آیندۀ کسبوکار اینترنتی بسیار امیدوار است و باور دارد که در افق ده‌سالۀ جهان همۀ خرید و فروش‌ها به سمت غیرحضوری می‌روند. به نظر او کرونا فروش اینترنتی را بسیار رونق بخشیده و با وجود همۀ بدی‌هایی که داشته برای کسانی که کسبوکار اینتنرتی داشته‌اند، از جمله خودش، سودآور بوده است. این روزها در فضای مجازی میتوان کار کرد و سریع و راحت و کم‌دردسر فروش داشت. «هیچی نشد نداره. درسته که اوضاع خرابه ولی باید خودمون رو با شرایط وفق بدیم. کسی که الان شروع می‌کنه موفقه. چند سال دیگه بازار ممکنه ظرفیت الان رو نداشته باشه و اشباع شده باشه.» به همین خاطر است که آقای داوری خود را رقیب جدی کسانی می‌داند که قرار است چند سال دیگر پا در این عرصه بگذارند. البته با تجربه‌ای که از شکستش به دست آورده، بازار را خوب می‌شناسد و با مهارتی که در کار با چوب دارد شاید سال‌ها بعد غیر از استند و فلاورباکس تولید محصولات دیگری را هم تجربه کند.
