ندا کمالیان دوست داشت نجار بشود. دوست داشت ساعت‌های روز و شبش را در کارگاهش به خراطی و چوب‌بری و طرح و نقش انداختن به برش‌های چوب بگذارند؛ ولی همه می‌گفتند دختر را چه به نجاری! اصلاً چه معنی دارد که دختر وارد این ماجراهای مردانه بشود! ولی خانم کمالیان از آن دهه شصتی‌هایی است که با این حرف‌ها از علاقه‌اش کوتاه نیامده است.
خانم کمالیان، به جای نجاری می‌رود سراغ کارهای هنری دیگر و تکنیک‌های مختلفی را یک‌به‌‌یک یاد می‌گیرد و حالا که چند سال از تلاش‌هایش می‌گذرد، به کار ویترای (نقاشی روی شیشه) و همین‌طور نقاشی روی پارچه مسلط شده است و هنر را کشانده به متن زندگی‌اش.
امروز جهانگرد باسلام میهمان خانم کمالیان و خانواده‌اش بود؛ در خانه‌ای پر از شور زندگی، بسیار رنگارنگ و پر از گل و گیاه و آثار هنری. اکثر دیوارهای خانه، ردی از کارهای خانم کمالیان دارند و هر کدام از آثار، داستانی و سرگذشتی. ولی قلب خانه، اتاق خود اوست؛ جایی که هم اتاق شخصی‌اش و هم کارگاه هنری اوست.
از در اتاق که وارد می‌شوید، دیوار روبه‌رو چشم آدم را می‌گیرد. صدها هدیه و کار هنری و عروسک و عکس و خاطره به این دیوار نصب شده که هر کدام سرگذشتی دارند؛ بعضی هدیه‌هایی است که شاگردهایش ساخته‌اند و به او هدیه کرده‌اند، بعضی دیگر ثبت لحظه‌های ماندگارند و بعضی دیگر هدیه‌های خود خانم کمالیان به خودش.
ندا کمالیان می‌گوید گاهی در لحظه‌های مهم زندگی، به خودش هدیه می‌دهد. وقتی موفقیتی به دست آورده، یا شاید وقتی از خودش ضعفی نشان داده ولی مقصر نبوده است و حق داشته اشتباه کند و حالا نشان آن لحظه‌های خاص، همه روی دیوار این اتاق و کارگاه هنری نصب شده‌اند.
[bs-show-product id=39163/]
صاحب غرفه گالری زنبق، هنرش را برای خودش نگه نداشته و سال‌ها مربی بچه‌ها بوده است. حالا خیلی از شاگردهایش برای خودشان هنرمند شده‌اند و آثارشان را به مربی‌شان هدیه کرده‌اند. بعضی از بچه‌ها هنرشان را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنند و امروز با آن هنر، صاحب شغل و کسب‌وکار شده‌اند.
[bs-show-product id=39379/]
اواخر صحبت‌مان با خانم کمالیان، می‌گفت از میز کارش خیلی راضی نیست و دوست دارد یک میز چوبی سفارش بدهد که راحت‌تر کار کند. گفت دو تا استاد نجار پیدا کرده که می‌خواهد به آن‌ها میز جدید سفارش بدهد. کمی که صحبت کردیم، معلوم شد که این ماجرای استادهای نجار، بیش از یک سفارش میز است؛ در واقع خانم کمالیان، حالا که هنرمند شده، مربی دیگران است؛ برای خودش کسب‌وکار دارد، کم‌کم دارد آن عشق قدیمی را دنبال می‌کند. شاید یکی دو سال دیگر، دوباره برگردیم به مشهد و آن بار، به جای خانه‌اش ما را دعوت کند به کارگاه نجاری زنبق.
آثار ویترای و نقاشی روی پارچه خانم کمالیان را در غرفه «گالری زنبق» ببینید.
[bs-show-product id=40046/]
