آیا تا به حال در مورد سفر زیارتی در نوروز فکر کرده اید ؟؟ مطلب زیر حتما در تصمیم گیری شما کمک خواهد کرد .
گردشگری مذهبی به عنوان بخشی از صنعت عظیم گردشگری، مورد توجه بسیاری از گردشگران است. نزدیکی این گونه سفرها با فرهنگ اسلامی باعث می‌شود مسلمانان و صد البته ایرانیان در ایام تعطیلات نوروزی به اماکن زیارتی و آرامگاهی سفر کنند؛ سفر زیارتی به سوریه، کربلا، مشهد و قم از جمله سفرهای زیارتی پر طرفدار است.
دوم فروردین ۹۸ مصادف با ۱۵ رجب، سالروز وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد
گردشگری مذهبی
سفر زیارتی در نوروز
سرزمین پهناور ایران نیز پس از ورود اسلام از حضور و زندگی امامان و امامزادگان جلیل القدر بی بهره نماند. خلق آثار شکوهمند و هنرمندانه معماری در بناهایی که یادمان این بزرگان محسوب می‌شود، خود به جذابیتی مهم در کنار جاذبه‌های مذهبی و دینی تبدیل شده است.
سفر در نوروز به عنوان یک رسم دیرین و ضرورتی اجتناب ناپذیر به بهانه تعطیلات زولانی در میان شهروندان ایرانی، همیشه جزو اولویت های این روزهاست؛ روزهایی که می‌توان در کنار چشیدن طعم یک زیارت آرام و روح‌افزای بهاری از آرامگاه امامزاده‌ها، با بخشی از فرهنگ و آیین و سنت‌های مناطق زیارتی آشنا شد.
قزوین و امامزاده شاهزاده حسین(ع)
قزوین، پایتخت قدیمی ایران، آنقدر جاذبه‌های دیدنی و گردشگری دارد که کمتر کسی را می‌توانید پیدا کنید که برای ندیدن این شهر دنبال بهانه‌های الکی باشد. بیشترین بناهای تاریخی ایران را در این شهر زیبا جای گرفته است. آثاری تاریخی که بخشی از آن را بناهای مذهبی و آرامگاهی تشکیل می‌دهند.
مهم‌ترین و مشهورترین بنای آرامگاهی این منطقه، امامزاده شاهزاده حسین(ع) فرزند بلافصل امام رضا(ع) است. مجموعه ای تاریخی با معماری منحصربه‌فرد که علاوه بر فضای مذهبی و روحانی امامزاده، چشم و دل هر گردشگری را مجذوب خود می‌کند.
شاهزاده حسین(ع) فرزند کوچک امام رضا(ع) بود که در سفر آن حضرت از مدینه به مرو در قزوین به علت بیماری در گذشت و پس از آن آرامگاه وی مورد توجه دوستداران اهل بیت قرار گرفت.
آنچه از بدو ورود به آستان امامزاده با آن روبرو می‌شوید معماری هنرمندانه دوران صفویه است با هنرهای وابسته به معماری در هم آمیخته است. آستانه سر در شمالی یک ورودی زیبا با هشتی و مناره‌های کوچک و کاشی‌های کاری چشم‌نوازش به شما خیر مقدم می‌گوید. با گذر از این سردر وارد صحن و سرای امامزاده می‌شوید.
۵۲ ایوان کوچک در گرداگرد صحن، سقاخانه و بقعه متبرک امامزاده که از قرن هشتم هجری برجای مانده است، فرصتی می‌دهد تا فارغ از هیاهوی دنیا و دلمشغولی‌های رایج، کنج خلوتی داشته باشید تا در فضای روحانی با جادبه‌های هنری باشکوه معماری غرق شوید. هر آنچه از هنر ناب ایرانی در کاشی‌کاری، گچبری، آینه‌کاری، رسمی‌بندی و … را می‌خواهید ببینید در این امامزاده حسین(ع) قزوین پیدا کنید.
قزوین شهری با مردمی میهمان نواز و البته بافرهنگ و رسوم خاص و صد البته سوغاتی خوردنی و خریدنی است. اگر هنور برای سفر نوروزی‌تان هیچ مقصد گردشگری را انتخاب نکرده‌اید، پیشنهادی بهتر از قزوین پیدا نمی‌کنید.
در قزوین علاوه بر گردشگری تاریخی و طبیعی، نیم‌نگاهی هم به گردشگری فرهنگی این دیار داشته باشید. مجموعه‌ای از صنایع‌دستی و خوراکی‌های سنتی قزوین. جاجیم‌های زیبا، دستبافت‌های سنتی و سرمه‌دوزی، چادربافی، ظروف مسی و … بخشی از هنر دستِ هنرمندان قزوینی است. در قزوین سراغ قیمه نثار، شیرین پلو، آش دوغ، دیماج، کال جوش، دم کباب، آش آلو و شیرینی‌های سنتی مقل باقلوا را هم بگیرید تا حسرت به دل نمانید.
بندرعباس و امامزاده سید مظفر(ع)
در یکی از جنوبی‌ترین بنادرایران، در شهر ساحلی بندرعباس، آرامگاه امامزاده‌ای قرار دارد که مورد احترام شیعه و سنی است. امامزاده سید مظفر از نوادگان امام موسی کاظم(ع) است. آرامگاه وی یکی از برزگنرین بناهای آرامگاهی و گردشگران مذهبی در حاشیه خلیج فارس است. ساخت بنای امامزاده به اوایل قرن معاصر یعنی حدود سال ۱۳۰۵ شمسی باز می‌گردد، اما شکوه معماری و و تزیینات آن جلوه‌گر معماری عصر صفوی است.
چهار مناره و گنبد کاشی‌کاری شده فیروزه‌ای رنگ به انضمام صحن و بقعه متبرکه و پله‌های پیرامون بنا، بر عظمت و زیبایی این بنا افزوده است. نزدیکی بندرعباس به دریا، سفر به این خطه را جذاب‌تر می‌کند. علاوه بر این صنایع‌دستی منحصربه‌فرد این منطقه، سوغات و ره‌آورد سفر را پربارتر. در بندر عباس و البته سراسر استان، صنایع‌دستی دریایی، گلابتون‌دوزی، حصیربافی، خوس‌دوزی، شک‌بافی و لباس‌های سنتی مردان و زنان جنوب و … به عنوان بخشی از هنر جنوب به شمار می‌روند.
ماهی به عنوان اصلی‌ترین غذای جنوبی‌ها دستمایه خوراک‌های سنتی و خوش‌طعم بندرعباس است. کاتغ ماهی، گبولی، هواری میگو، از مشهورترین غذاهای هرمزگان است. هوای جنوب واقعاً گرم و به قول معروف خرماپزان است اما در عوض محصول درجه یکی هم به نام خرما (رطب) دارد که هرمزگانی‌ها از آن شیرینی‌های سنتی می‌پزند. مثل خرمابریز و حلوای چهار مغز.
کاشان و امامزاده علی بن محمد باقر(ع)
احتمالاً نام مراسم و آیین سنتی قالی‌شویان را که همه ساله در مشهد اردهال کاشان برگزار می‌شود شنیده‌اید. آیینی سنتی که با فرهنگ بومی و دینی منطقه و البته نام و شخصیت امامزاده ای واجب التعظیم گره خورده است و هر ساله به عنوان یک میراث معنوی، خیلِ گردشگران ایرانی و خارجی را به این شهر روانه می کند.
فرزند امام محمد باقر در پی نامه و تقاضای مردم کاشان قدیم و برای تبلیغ امور دین و راهنمایی مردم وارد کاشان می شود و مدتی در این دیار به تعلیم و تبلیغ دین می‌پردازد. نفوذ و توجه مردم به او، عاقبت به شهادتش منجر می‌شود.
اهالی فین بعد از شهادت به مدد یاری او با چوب دستی‌های بلند عازم محل درگیری می‌شوند اما با پیکر مطهرش مواجه می شوند. پیکر را در قالی به عنوان نمادی از فرهنگ شهر شستشو و تشییع و در محل فعلی امامزاده علی بن محمد باقر(ع) دفن می‌کنند.
به این ترتیب یک بنای آرامگاهی و زیارتی با شاخصه‌های معماری و یک فرهنگ سنتی چند صدساله در عزاداری شکل می‌گیرد.
از ایوان و گنبد با صفای امامزاده که بگذریم، آنچه در مورد بنای امامزاده سینه به سینه نقل می‌شود سردابه عجیب آن است که سال‌ها یش بازگشایی شده و بنا به گفته شاهدان عینی پیکر مطهر یاران شهید فرزند امام در آن یافت شده است. سردابه ای که پر از رمز و راز است.
موقعیت قرارگیری این بنای زیارتگاهی تقریباً برای همه آشناست. کاشان. شهری به شهرت گل و گلاب و شعر. مدفن سهراب سپهری شاعر نام آشنای کاشانی هم در این امامزاده قرار دارد. پس اگر به زیارت امامزاده مشهد اردهال رفتید، توشه خود را به قدر نیاز از گلاب و عرقیجات درجه یک این منطقه پر کنید.
روستاگردی یکی دیگر از جاذبه‌هایی است که سفر شما را تکمیل می کند. گشت و گذار در مشهد اردهال و دیدن روستای تاریخی خاوه را فراموش نکنید.
٪۵۰
تبریز و امامزاده سید حمزه(ع)
دیار آذربایجان نیز از نعمت وجود بناهای زیارتی و امامزاده‌ها بی‌نصیب نمانده است. در تبریز زیبای آدربایجان، در محله تاریخی سرخاب و نزدیکی مقبره الشعرای شهر، بنای امامزاده‌ای قرار دارد که علاوه بر جنبه مذهبی و دینی از لحاظ تاریخی نیز اهمیت داشته و مورد توجه است.
برخلاف نمای بیرونی ساده و فاقد پیرایه های معماری، صحن امامزاده کاشی‌کاری و آینه‌کاری فوق‌العاده دارد. پیرامون حیاط بنا، حجره‌های درس و طلبگی قرار دارد. نسبت امامزاده حمزه به امام موسی کاظم (ع) می‌رسد. این بنای زیبا یک مجموعه شهری نیز به شمار می‌رود؛ چرا که مسجد و بازارچه‌ای هم در کنار آن قرار دارد. این امامزاده در طول تاریخ معاصر محل بست‌نشینی و اعتراض علمل و مبارزین به حکومت‌های گذشته نیز بوده است.
زیارت سید حمزه(ع) جذابیت‌های دیگری هم دارد. در همان حوالی می‌توانید به مقبره الشعرا تبریز بروید. گورستانی که محل دفن بسیاری از بزرگان است. اسدی طوسی، خاقانی، شروانی، ظهیر فارابی، قطران تبریزی، محمد شیرین مغربی، همام تبریزی، سلمان ساوجی، فلکی شروانی، قاضی بیضاوی، قطب الدین شیرازی و استاد شهریار در این مکان آرمیده‌اند.
تبریز شهر آجیل و شیرینی‌های سنتی است. هرچند قیمت آجیل سر به فلک گذاشته است اما هنوز هم می‌توان قرابیه، نوقا، اریس، حلوا و مربای گل را خرید و تست کرد. کوفته تبریزی هم در کنار خورشت هویج و آش‌های خوش‌خوراک آذری دیگر نیازی به تعریف ندارد. گل سر سبد صنایع‌دستی این دیار هم به قالی و فرش ختم می‌شود که شهرتی جهانی دارد.
٪۱۴
علی آقا
از شهر
سردرود
نظر شما چیست