این روزها، مردم بیشتر در شهرها زندگی می‌کنند تا در مناطق روستایی و این واقعه‌ای است که در تاریخ بشریت برای اولین بار اتفاق افتاده است. برنامه‌های مربوط به زیستگاه‌های انسانی ملل متحد، برآورد کرده است که تا سال ۲۰۲۰ یک‌چهارم جمعیت جهان در محله‌های فقیرنشین زندگی خواهند کرد.

کمبود آب در شهرها

کمبود آب در بسیاری از شهرها مشکل بزرگی است. گاهی اوقات آب تنها چند بار در روز و هر بار حدود نیم‌ساعت موجود است. افرادی که پول دارند، مخازن ذخیره‌سازی مخصوص برای جمع‌آوری آب دارند که باعث می‌شود زمانی‌که آب موجود است مقدار بیشتری ذخیره کنند. افرادی که مخزن ذخیره‌سازی آب ندارند آن را در کوزه‌ها و سطل‌ها جمع می‌کنند و اغلب وقتی که آب قطع است باید با سطل آب حمام کنند. بسیاری از کشورها با کمبود آب مواجه هستند و ریشه این مشکل کمبود آب نیست، بلکه جمعیت بیش از حد در مکان‌هایی است که واقعاً برای محل زندگی انسان مناسب نیستند.

کمبود آب اغلب یک مشکل محلی است نه ملیتی. و این کمبود در مکان‌هایی که میزان آب یا بارندگی کم و جمعیت زیاد است، بدتر می‌شود. جداول مربوط به آب تقریباً در همه جا قرار دارد. حفاری مجدد و ساخت‌وساز باعث شده است که سطح آب در بعضی از نقاط به میزان شش فوت در سال کاهش یابد. کشورهای غنی می‌توانند با ایجاد سدها، واردات مواد غذایی، بهره‌برداری از آبخوان‌های عمیق، بازیافت فاضلاب وشیرین کردن آب دریا، کمبود آب را در برخی مناطق جبران کنند؛ اما کشورهای فقیر به طور کلی قادر به انجام این کارها نیستند.

فقر شهرنشینی

در حال حاضر حدود ۱ میلیارد نفر در شهرک‌های فقیر و محله‌های فقیرنشین شهری زندگی می‌کنند. انتظار می‌رود جمعیت زاغه‌نشینان جهان در سال ۲۰۳۵ به ۲ میلیارد نفر برسد! مسکن، آب، بهداشت، انرژی و کار، در تمامی شهرهای در حال توسعه دنیا با کمبود مواجه است. بسیاری از فقرای شهری از روستاها هستند. اقتصاد غیر رسمی، کلیدی برای یک شیوه زندگی است که با عنوان «بقاء غیر رسمی» (informal survivalism) توصیف شده است. توسعه اقتصاد غیر رسمی (Developing the informal economy)، عنوان کلیدی برای تأمین مشاغل و خدمات است. در بعضی از نقاط مقامات حضور واقعی ندارند و مردم به حال خود رها شده‌اند.

چیزی که برای مردم در جهان توسعه‌یافته بدبختی به نظر می‌رسد (مانند کار با درآمد کم در یک کارخانه نساجی و زندگی در محله زاغه‌نشین)، در واقع می‌تواند برای افرادی که آن را تجربه می‌کنند زندگی خوبی باشد! افرادی که در این شرایط زندگی می کنند، از داشتن یک اجاق برای پخت و پز، تلفن همراه و تلویزیون، قدردان هستند. این حقوق ناچیز به آنها اجازه می‌دهد بتوانند چند کالا بخرند و زمینه تحصیل فرزندانشان را فراهم آورند و حداقل تا جایی که می‌توانند از فقر بیرون بیایند.

کار در محله‌های روستایی

روستاها اغلب در صبح خالی هستند؛ زیرا افراد سر زمین مشغول به کار بوده یا کارهای دیگری انجام می‌دهند. پیش از صبحانه، یک خانواده روستایی معمولاً به حیوانات خود غذا می‌دهد و تخم‌مرغ و شیر جمع‌آوری می‌کنند. در طول فصل خشک، معمولاً کمی آب در بیرون منزل ریخته می‌شود تا گرد و خاک بلند نشود. گشت‌وگذار اغلب باید حدود یک مایل یا بیشتر خارج از روستا باشد تا بتوان هیزم برای پخت و پز یا زغال چوب داشت و گاهی برای حمام کردن و نوشیدن. آب جمع کرد. در فصل بارانی، آب از سقف خانه جمع‌آوری می‌شود.

اثرات مهاجرت از حومه شهر به شهرها

همان‌طور که جمعیت روستایی کوچک‌تر می‌شود (چون جوانان به دنبال آموزش و پرورش و شغل بهتر به شهرها می‌روند)، نسبت افراد سالخورده به جوانان در روستاها نیز بیشتر می‌گردد. و مردان جوانی که در رفتن تأخیر می‌کنند گاهی اوقات در معرض گرسنگی قرار می‌گیرند، به دلیل این‌که تمام زنان منطقه را ترک کرده‌اند! در تلاش برای کاهش تعداد افرادی که از حومه شهرها به شهرها مهاجرت می‌کنند، دولت‌ها جهت احداث تأسیسات روستایی، بیشتر از مدارس، کلینیک و فاضلاب سرمایه‌گذاری می‌کنند.

در بعضی از مناطق، مدارسی برای صنایع‌دستی و دکوراسیون جهت مردان و زنان جوان فراهم شده است تا آموزش‌های اولیه به آنها داده شود و بتوانند از مهارت‌هایشان در روستاها استفاده کنند. با این حال، در بسیاری از روستاها این برنامه‌ها تنها بر تعداد کمی از افراد تاثیرگذار بوده است.

این یادداشت ترجمه بخشی از مقاله بلند زیر است:

زندگی در شهر و مناطق روستایی در کشورهای در حال توسعه

URBAN LIFE AND RURAL LIFE IN THE DEVELOPING WORLD

[button href=”https://basalam.com” align=”center” target=”_blank”]خرید اینترنتی از بازار محصولات روستایی و شهری[/button]