آن قدیمها آدمها چطور آرایش میکردند؟ مثلاً یک قرن پیش که اثری از شرکتهای بزرگ تولید لوازمآرایشی با اینقدر تولیدات خوش آب و رنگ نبود؟ آن زمان هم مثل امروز در هر خیابانی چندتا از این فروشگاههای پررنگ و لعاب آرایشی و بهداشتی وجود داشت؟ به اینها که فکر میکنم از خودم میپرسم اصلاً مگر قدیمیها هم آرایش میکردند؟ گویی مادربزرگهایمان هیچوقت جوان نبودهاند و فقط ما دل داریم!
استفاده از لوازم آرایشی در ایران نه به نسل پدربزرگها و مادربزرگهایمان، که به دوران باستان بازمیگردد. ایرانیها با موادی که عموماً از گیاهان و دانههای معطر روغنی و گاهی از حشرات به دست میآوردند، پوست صورتشان را یکدست، ابروها و دور چشمهایشان را تیره و لبهایشان را سرخ میکردند.
لب و چشم از حساسترین عضوهای صورت هستند که به دلیل حساسیت و آسیبپذیریشان به بیشترین مراقبت نیاز دارند. اما تقریباً بیشترین مواد آرایشی نیز برای این دو عضو صورت ساخته و مصرف میشوند و اگر این مواد آرایشی سمی باشند، ما هرروز به دست خودمان این دو عضو حساس را به خطر میاندازیم. از طرف دیگر استفاده از لوازمآرایشی بخش جدانشدنی زندگی امروز ما هستند و گاهی حاضریم برای زیباتر شدن استفاده از مواد سمی را هم به جان بخریم. اما یکراه حل ساده وجود دارد: استفاده از لوازم آرایشی طبیعی!
چرا از لوازم آرایشی صنعتی استفاده نکنیم؟
شرکتهای لوازم آرایشی برای تولید انبوه و صنعتی از مواد شیمیایی استفاده میکنند. استفاده از مواد اولیه ارگانیک هزینه اولیه محصولات را زیاد میکند و سوددهی شرکتها را پایین میآورد. بهعلاوه سختی فرآوری مواد ارگانیک، حجم تولید شرکتها را کم میکند. به همین دلیل شرکتهای صنعتی از موادی استفاده میکنند که بهراحتی در آزمایشگاه آماده میشود. این مواد معمولاً برای بدن خطرسازند.
- سرب: اکثر لوازم آرایشی (بهویژه موادی که شرکتهای شرق آسیایی با قیمت ارزان تولید میکنند) پر از سرب هستند. حتی در برندهای مشهورتر نیز تقریباً همیشه مقداری کروم، منیزیم، کاستیوم و سرب وجود دارد. خوردن سرب و دیگر فلزات سنگین در بسیاری از مصرفکنندگان، حساسیتهای تنفسی و حتی سرطان ریه و سینه ایجاد میکند. تقریباً تمام دولتها تلاش میکنند با اصلاح سوخت خودروها هوای شهرها را عاری از چند گرم سرب کنند. برخی تحقیقات نشان میدهد ما مردمان خاورمیانه، از طریق مواد آرایشی و با دست خودمان، هر سال دوکیلو فلزات سنگین وارد سیستم گوارشمان میکنیم!
- رنگها: بالاتر خواندید که بعضی رنگهای آرایشی باستان از حشرات گرفته میشد. شاید تصورش برایتان چندشآور باشد؛ ولی بدانید که شرکتهای صنعتی، یکی از ارزانترین رنگها (حتی رنگهای خوراکی!) را از سوسکها و کرمها به دست میآورند. (فقط برای رنگ قرمز این عبارت را سرچ کنید: kermes insect) علاوه بر این، شرکتها معمولاً از رنگهای رودخانهای استفاده میکنند که در فعلوانفعالات زیر آب شکل میگیرند و گرچه میتوانند بسیار سمی باشند اما به دلیل ارازنی طرفدارن زیادی دارند.
چرا رژلب طبیعی؟
بیشتر از نصف حجم رژلبها (چه رژهای صنعتی و چه طبیعی) را موم و روغن تشکیل میدهد. این کم بودن درصد رنگ، قسمت خوب ماجراست. اما موم و روغن هم داستان خودشان را دارند. استفاده از موم و روغنهای طبیعی به دلیل هزینه اولیه بالایی که دارند در تولید انبوه، سوددهی شرکت را پایین میآورند. به همین دلیل، شرکتها، اگر نخواهند قیمت محصول را بالا ببرند (که اکثراً چنین است) از لانولین (نوعی چربی گوسفند) استفاده میکنند. برای پیشگیری از بروز امراض پوستی و کک درگوسفندان، آنها را از حوضچههای آفتکش عبور میدهند. بنابراین امکان این که چربی آنها هم آلوده به این سموم باشد، بالاست و میتواند مشکل ایجاد کند.
- در رژهای سنتی و گیاهی از روغنهای طبیعی استفاده میشود.
- خبری از الکل (بهعنوان حلال روغن) وعطرمایه، رنگ و مواد نگهدارنده (برای پیشگیری از فساد) نیست.
- باوجود روغن رنگدانههای گیاهی در این رژها، نهتنها خشکی و ترکهای ناشی از رژهای صنعتی ایجاد نمیشود، بلکه استفاده مستمر از این رژها طراوت ازدسترفته لبها را بازمیگرداند.