نظریه‌های علوم انسانی و اجتماعی فاقد خاصیت جهان‌شمولی هستند، چرا که مبانی هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی، انسان‌شناختی و روش‌شناختی آنها با هم متفاوت است. در نتیجه نمی‌توان در علوم انسانی و اجتماعی هم مانند علوم طبیعی عمل کرد و نظریاتی که در جوامع دیگر ارائه شده را بدون آزمون در جامعه‌ای دیگر بکار گرفت. با توجه به اینکه جامعه ایرانی از لحاظ مبانی فکری و فلسفی تفاوت‌های چشمگیری با دیگر جوامع، بویژه جوامع غربی دارد، در حوزه علوم انسانی و اجتماعی نیاز به نظریه‌پردازی و انجام کارهای بنیادی است. رشته مدیریت عمومی نیز از این قاعده مستثنی نیست و نیاز به نظریه‌پردازی در آن بسیار پررنگ‌تر است. بر این اساس در کتاب حاضر تلاش شده است،‌ گام‌هایی جهت پر کردن خلاً تئوری مدیریت عمومی متناسب با نظام‌جمهوری اسلامی برداشته شود. به عبارت دیگر اثر حاضر به مبانی نظریه اداره امور عمومی در ایران پرداخته است.