يالوم در رمان درمان شوپنهاور تصور مي‌كند كه فيلسوف معاصري به نام فيليپ كه فردي منزوي و به‌نوعي رونوشت شوپنهاور است، به يكي از گروه‌هاي درماني روان‌درمانگر مشهوري به نام جوليوس وارد مي‌شود كه خود به دليل رويارويي ناگهاني با سرطان ـ و مرگ خويش ـ به مرور دوباره‌ي زندگي و كارش نشسته است. فيليپ آرزو دارد با به‌كارگيري انديشه‌هاي شوپنهاور، به يك مشاور فلسفي بدل شود و براي اين منظور نيازمند سرپرستي جوليوس است. ولي جوليوس مي‌خواهد به كمك اعضاي گروه به فيليپ/شوپنهاور بقبولاند كه اين ارتباط انساني ا‌ست كه به زندگي معنا مي‌بخشد ـ كاري كه هيچ‌كس براي شوپنهاور تاريخي نكرد. اروين د. يالوم ـ استاد بازنشسته‌ي روان‌پزشكي دانشگاه استنفورد، روان‌درمانگر اگزيستانسيال و گروه‌درمانگر ـ در اين كتاب نيز همچون رمان وقتي نيچه گريست با زبان سحرانگيز داستان، به معرفي انديشه‌هاي پيچيده‌ي فلسفي و توصيف فنون روان‌درماني و گروه‌درماني مي‌پردازد.