دو چالش اساسی و تاریخی می تواند مانع شکل گیری تجربه گفت وگو از سوی جامعه ایرانی باشد و نیز حرکت تمدنی در دیگری پذیری را کند سازد: چالش اول: فقر گفت وگو و گستردگی فرهنگ تک گویی در جامعه ایرانی؛ چالش دوم: «الهیات دیگری ستیز» و الهیات دیگری گریز» در برخی مکتب های فقهی و مسلک های عرفانی برای با دیگری زیستن نیاز به یک اجتهاد گشوده و آگاه نسبت به تحولات عصر نه اجتهاد متعصبانه و شهرت زده، و خوانش الهیاتی و گفتمان اسلامی در سپهر سیاست و فقه داریم که با نگاه تمدنی گفتمان های رقیب را به چالش می کشد و حقوق دیگری و اقلیت ها را در حکومت اسلامی به رسمیت می شناسد. چنین گفتمانی را که برخاسته از اندیشه های اسلامی است «گفتمان اسلام تمدنی» نام نهاده و تمدن را رویکرد این خوانش نو قرار دادیم.