بیشترین پراکندگی گون های ایران در زاگرس و سلسله جبال مرکزی است. در محدوده جنگل های شمال (هیرکانی) فقط ۶ گونه از گون ها رویش دارند و بقیه آن ها متعلق به مناطق خشک تر هستند. بنابراین گون ها، جزء گیاهان خشکی پسند به شمار می روند که با رطوبت کم و نیاز آبی اندک به حیات خود ادامه می دهند. گون ها با داشتن آرایش برگ های شانه ای و همچنین ساختار گل های زیبا و معطر به رنگ های مختلف از جمله سفید، آبی، صورتی، بنفش، زرد و قرمز جلوه خاصی به مراتع کوهستانی ایران بخشیده است. گونه های متنوع گون یکی از مهم ترین گیاهان مولد شهد و گرده ایران هستند که سهم بسیار زیادی در جریان ورودی شهد به کندو دارند. گونه های این جنس با تنوع گونه ای بسیار بالا در کنار تراکم و پراکندگی بسیار وسیع، عسل کوهستان های ایران را تامین می نمایند و از این جهت مهم ترین گیاه مولد شهد مناطق کوهستانی ایران است که در صورت عدم شهد آوری، منجر به کاهش محسوس شهد و عسل ذخیره ای به کندو می شود. اولویت فعالیت زنبور عسل بر روی گونه های گون جمع آوری شهد است و در بیشتر گونه ها زنبورعسل، شهد بیشتری نسبت به گرده از این گیاه جمع آوری می کند.