وانو

میخام قصه وانو رو براتون بگم ...
مادر من 22 ساله بافندس درحالی که من 23 سالمه 😅 22 سال میتونه تضمینی بر کیفیت کار و مهارت شخص در اون کار باشه. قضیه اینه که من دائما درگیر درس و کنکور بودم و 3 سال اخیر هم بخاطر مجزا بودن محل زندگی و محل دانشگاه هیچ وقت فرصت ایده پردازی برای کارگاه مادر رو نداشتم... تا اینکه با ا‌ومدن کرونا از دانشگاه به خونه کوچ کردیم و یه بار دیگه فرصت بودن طولانی مدت رو کنار خونواده پیدا کردم😍 با نزدیک شدن فصل سرما ایده های جدید رو وارد کارگاه کردم ... برای کارگاه لوگو ساختم و مطابق لوگوش مارک و کارت ویزیت سفارش دادم... مدل های بروز تری انتخاب کردیم و فرایند تبلیغات مجازی رو شروع کردیم و از اونجایی که من خودم مهارت گرافیک دارم به این مهارت در راستای کارگاه مامان جهت دادم به این شکل که ایده های پیشنهادی رو به شکل یک لباس گرافیکی درمی اوردم و از طریق اینترنت (گوگل درایو) این رو با سیستم موجود در کارگاه مامان به اشتراک میگذاشتم و بدین صورت کارگاه با متد و روش جدیدی شروع به کار کرد ... در زبان لری کلمه وانو به معنای دوباره شروع کردن به روش متفاوت تری هست! و اصطلاحا من شغل و کارگاه مامانم رو وانو کردم! بدین شکل اسم فعالیت های ما به وانو تغییر پیدا کرد :) ممنون که قصه منو خوندین😍👋

یک دانشجوی ژنتیک اما گرافیست :)

داستانی در رفت و آمد بین لرستان و اصفهان 😁