دیدید وقتی عزیزی را از دست می دهیم
چقدر افسوس می خوریم
ای کاش بهش می گفتم چقدر دوستش دارم!!!
ای کاش بابت محبتهاش حسابی ازش تشکر می کردم!!!!
و ای کاش .....افسوس بزرگی است !
ولی می دانید بزرگترین افسوس و وایلا چه زمانی است؟
زمانی که عمر مان تمام شده و در حال بازگشت هستیم!
وافسوس می خوریم ای کاش تا می توانستم و در توانم بود از خدا تشکر می کردم
اما
دیگر زبانی برای تشکر نداریم
دیگر پیشانی برای گذاشتن بر روی خاک نداریم
دیگر قامتی برای خم شدن در مقابل معبود نداریم
و دیگر ...
راستی چند سال وقت داریم؟؟؟؟
چند ماه؟؟؟؟؟
چند روز؟؟؟؟؟؟
چند ساعت؟؟؟؟؟؟؟
چند لحظه!!!!!!