در دنیای افسانه ها، اسم ها و شخصیت های زیادی یافت می شود که اقوام و ملت ها با آن آشنایی دارند، اما کمتر اسمی به اندازه ی دو شغال افسانه ای به نام های کلیله و دمنه شهرت دارد. این اثر که مجموعه ای است از داستان های حکیمانه و افسانه های پندآموز، به زبان های مختلف برگردانده شده اما اصل حکایات آن حدود دو هزار سال پیش در هند اتفاق افتاده است. این اثر در اصل دارای ده باب می باشد اما در ترجمه های مختلف بر تعداد ابواب آن افزوده شده است. از باب های اصلی کتاب می توان به شیر و گاو، کبوتر مطوقه، بوزینه و سنگ پشت، موش و گربه، بوف و زاغ، تورگ یا شغال، بی تدبیری، شاه موش ها و وزیرانش، بلاد و برهمنان و شاه و پنزوه اشاره کرد. تعداد زبان هایی که این اثر به آن ها ترجمه شده از دویست عدد هم فراتر می رود و این نشان از محبوبیت و مقبولیت آن میان ملل مختلف است. ترجمه ی فارسی کلیله و دمنه در ایران با نام ابوالمعالی نصرالله منشی شناخته می شود اما از نثری نسبتا سنگین و واژه های دشوار برخوردار است که به همین دلیل ارتباط برقرار کردن با آن برای مخاطب مشکل به نظر می رسد. در این بین اهالی قلم دست به کار شده و این ترجمه ی فاخر ولی دشوار را به زبانی ساده و امروزی بازگردانی کرده اند. ...