خار مریم (Silybum marianum) و عرق خار مریم برای افرادی که در مدیترانه زندگی می کنند بومی است و ساقه های آن نیز غنی از آنتی اکسیدان می باشند. خارمریم از تیره مرکبان و به دلیل شبیه به زبان گاو، خار گاوزبانی می نامند. در کتب علمی، ماری تیغال یا کنگر هم می نامند. در میوه و تخم خار مریم موادی وجود دارد که بیشتر آن را در تهیه داروهای کبدی و محرک آن به مصرف می رسد. سیلیمارین موجود در این گیاه در امراض کبدی مثل هپاتیت مزمن غیر ویروسی و ویروسی، التهاب های کبدی، سیروز کبدی، سرطان کبدی و کارسینوم سلول کبدی که در اثر هپاتیت ث و ب که منجر به سیروز کبدی می شود، استفاده می شود. یک مطالعه در سال 2006 نشان داد که مصرف خار مریم (بذر یا عرق گل) به مدت چهار ماه، میزان قند خون ناشتا و سطح انسولین افراد مبتلا به دیابت نوع دو را کاهش دهد همچنین در پروستات و امراض ریه مانند آسم و آلرژی، امراض گوارشی کولون و سرطان تخمدان و سینه و چربی خون و و پیشگیری از پوکی استخوان و سیستم دفاعی بدن و هورمون های جنسی و باروری موثر می باشد. در پیشگیری از آب مروارید هم اثرش بسیار زیاد است و در طب سنتی قدیم از جوشانده دانه های این گیاه استفاده می شده است.