کتاب «جیران و اسرار حرمسرای ناصرالدین شاه» در واقع رمانی واقعی است از ماجراهای جذاب تاریخ که خواندن آن خالی از لطف نیست. این کتاب به قلم استادانی بنام در زمره‌ی داستان‌نویسی نگارش شده که با قلم توانای‌شان درک قسمتی از تاریخ این مملکت را برای ما بسی روان‌تر و راحت‌تر نموده‌اند. بعد از قتل امیرکبیر، در حکومت ناصری بی‌نظمی زیادی برپا شد تا این‌که خود شاه به همراه شخصی به نام ملیجک، از خواجه‌های مورد اعتمادش، امور قصر و خارج آن را به عهده گرفتند. ناصرالدین شاه در این دوران به شدت به عیش و نوش می‌پرداخت و بارها در مجالس مختلف گفته بود: «کاری می کنم که تعداد زنان حرمسرایم از جدم فتحعلی شاه بیشتر شود.» در همین راستا، تعداد دقیق زنان عقدی و صیغه‌ای او معلوم نبود و تعداد کنیزان و خواجه‌ها نیز از هزار می گذشت و در قصر شهرکی کوچک به وجود آمده بود به‌نام «حرمسرا»! اداره‌ی این شهرک به جز مخارج آن، که باعث خالی شدن خزانه‌ی مملکت می‌شد، از لحاظ کنترل ناموسی هم بسیار دشوار می‌نمود. بخش اول این کتاب که آغاز عشرت‌های ناصری می باشد، دلدادگی شاه و زیرکی «جیران» موضوع بحث بوده که با قلم توانای «لطف‌اله ترقی» زمین‌ناگذاشتنی گشته است. در بخش دوم، قلم شیوا و سلیس «حسین لعل»، با به پرده‌کشیدن اسارت زنان در دام حرمسرا و خیانت‌های ایشان، رمانی زیبا و پُرالتهاب را خلق کرده است.