آیا خداوند به سپاس‌گزاری ما نیاز دارد؟ هرگز! او بی‌نیاز مطلق است. پس، دلیل این همه سفارش به سپاس‌گزاربودن چیست؟ این است که سپاس‌گزاربودن در زندگی انسان معجزه می‌کند. اما سپاس‌گزارانه‌زیستن چگونه است؟ آیا فقط گفتن جمله‌ی ”خدایا، سپاس‌گزارم،“ برای سپاس‌گزاربودن کافی است؟ هرگز! انسان سپاس‌گزار باید در کردارش سپاس‌گزار باشد. شاید فرآیند سپاس‌گزاری با این جمله شروع شود؛ اما گفتن این جمله فقط سرآغاز ماجرا خواهد بود. درست همان‌گونه که تصورکردن برای به‌کارگیری قانون جذب فقط نقطه‌ی شروع محسوب می‌شود. در این کتاب، 26تمرین ویژه برای سپاس‌گزاربودن پیشنهاد می‌شود. توجه داشته باشید این تمرین‌ها نقطه‌ی شروعی برای سپاس‌گزارانه‌زیستن هستند. نقطه‌ی شروع هستند زیرا، هرچه بیشتر از خداوند سپاس‌گزاری کنیم، باز هم کم است. برای سپاس‌گزارانه‌زیستن باید در عمل سپاس‌گزار باشیم. انسان سپاس‌گزار هرگز لب به گله و شکایت‌کردن نمی‌گشاید. او همواره خشنود است. آرامش و رضایت‌خاطر در وجودش موج می‌زند. البته هیچ‌یک از این‌ها به این معنی نیست که هیچ‌گونه دشواری یا مانعی در زندگی او وجود نخواهد داشت. شاید حتی دشواری‌های زندگی چنین انسان‌هایی بیشتر باشد؛ اما آنان می‌کوشند همواره نعمت‌های زندگی‌شان را قدر بدانند و از رنج‌ها یا دشواری‌های زندگی‌شان درس بگیرند. انسان‌های سپاس‌گزار هرگز سؤال نمی‌کنند که چرا چنین رویدادی برای من اتفاق افتاد. ...