دیوید کریستین در کتاب خاستگاه انسان و جهان هستی راهی را که عالم به گفته حافظ «از سرحد عدم تا به اقلیم وجود» پیموده با نگاهی دقیق و گذرا بررسی می‌کند و در پایان ضمن بر شمردن لغزش‌هـا و رویکردهای نارسای کنونی بشـر می‌کوشد تا راه رهایی و برون رفت از فاجعه جهانی آنتروپوسین یا دوره‌گذاری را که در آن هستیم نشان دهد. وی می گوید: «اگر بتوانیم این دوره گذار را طی کنیم و به جهانی پایدار برسیم با نگاهی به گذشته خواهیم دید که انسان‌ها توانسته‌اند به شکل نوینی از پیچیدگی دست یابند که می‌توان آن را انقلاب انسانی نامید.»