سنبل بیابانی با نام علمی Eremostachys laciniata گیاهی چندساله و مقاوم از خانواده نعنائیان (Lamiaceae) است که در مناطق خشک و نیمه خشک ایران و سایر کشورهای خاورمیانه یافت می شود. این گیاه یکی از گونه های مهم و منحصر به فرد مناطق بیابانی است که نقشی کلیدی در حفظ اکوسیستم های طبیعی ایفا می کند. سنبل بیابانی به خاطر مقاومت بالای آن در برابر کم آبی و شرایط دشوار محیطی، در برنامه های احیای خاک و تثبیت مناطق فرسایش یافته اهمیت دارد. سنبل بیابانی علاوه بر ارزش زیست محیطی، دارای خواص دارویی نیز است. در طب سنتی، از بخش های مختلف این گیاه به عنوان مسکن و ضدالتهاب استفاده می شود. عصاره های گیاه به خصوص از برگ و گل آن به عنوان داروهای طبیعی برای درمان مشکلات پوستی، تسکین درد و بهبود التهابات کاربرد دارد. زیبایی گل های سنبل بیابانی و مقاومت آن در برابر شرایط سخت، باعث شده که برخی افراد این گیاه را به عنوان گیاه زینتی نیز در محیط های خشک کشت کنند. مشخصات ظاهری سنبل بیابانی سنبل بیابانی گیاهی علفی با ارتفاع متوسط بین 50 تا 100 سانتی متر است که طی سال اول رشد ریشه های خود را تثبیت کرده و در سال های بعد به صورت کامل رویش می کند. ساقه های گیاه راست و منشعب هستند و با کرک های نرم پوشیده شده اند که در لمس، حس زبری ملایمی ایجاد می کنند. برگ های گیاه بزرگ، عمیقاً شکافته و به رنگ سبز روشن تا خاکستری دیده می شوند. ...