این عروسک بعد از حدود 60سال فراموشی احیا شده عروسک بومی دزفول که جزیی از,میراث ناملموس کشور هست.من ساخت این عروسک رو از مادربزرگم بانو رضوان گوشه دزفولی(روحشون شاد) یاد گرفتم و ایشون هم از مادشون و خاله خودشون یاد گرفته بودن.این عروسک با گلدوزی چهره و پولک دوزیی روی لباس تزیین میشه و لباسش لباس زنان ایران در دوره قاجار هست.جنس بدن اون و محتویاتش پارچه ای هست و مناسب بازی کودکان.که کمترین اسیب رو به محیط زیست وارد میکنه.قدمت ساخت این عروسک بالای 150سال تخمین زده شده البته چهره عروسک مشابه بشقاب های چند هزارساله ای هست که پیدا شده.این عروسک یک عروسک آیینی مربوط به آیین ازدواج در دزفول بوده که با جزییات کامل ساخته میشده و همراه با سایز تزیینات در اتاق عروس و داماد جهت چشم نظر,عروس قرار میگرفته.الان بعد از حدود شصت سال فراموشی مدتیست که این عروسک رو احیا کردم و ساخت اون به شغل من تبدیل شده و مشغول به معرفی این کاراکتر زیبا به هم وطنانم هستم.این عروسکه در تنوع لباس بالا ساخته میشه و هیچ دو عروسک شبتهت صد درصدی به هم ندارن.به امید احیا و باز گشت جایگاه اولیه تمام عروسک های بومی ایرانی برای فردایی بهتر و آینده ای زیبا تر و بدون زباله با ساخت و احیا هنر های بومی و ایرانی