داستان کلمه: خودمانیم. خدا هم اولین بار، وقتی که خواست آدم تنها نباشد و وجود بگیرد، دهان را آفرید. سپس نیاز سخن که از آدم برآمد صدا را آفرید و در انتها، کلام و سخن را؛ خدا هم آدم را نیازمند کلمه دید. خدا هم بزرگترین معجزه‌اش را کلمه کلمه به قلب آخرین پیام‌آورش نازل کرد. پس کلمه ابزار مهمی است. آدم‌ها را می‌توان به کلمه‌هایشان شناخت، با کلمه‌هایشان تفسیر کرد و به اجزای قابل درک درآورد. کلمه را هیچ‌جوره نمی‌توان از زیست آدم‌ها جدا کرد. زندگی آدم‌ها با کلمه جان می‌گیرد، با کلمه پیوند می‌خورد و با کلمه وجهه عینی می‌پذیرد. پس کلمه و کلمه‌ها مهم‌اند. اینجا هم، ما از کلمه‌ها خواهیم گفت و خواهیم نوشت. ابزار و دلالت و کلام و مبنای ما نیز، کلمه‌ها هستند. چراکه کلمه مهم است. و هر کلمه، هر واژه، مدخلی بزرگ باز می‌کند به لالویِ زندگیِ آدم‌ها و داستان‌ها. ما با کلمه‌های ساده و سربسته و مبهم، قصه را خواهیم فهمید و قصه خواهیم گفت و جان خواهیم آفرید. داستانِ مجله کلمه همین بود که گفتیم. اینجا قرار است از هرکلمه یک باب خلق شود به زندگیِ آدم‌ها؛ و فردا سراغِ (پرچم ایران) خواهیم رفت برای سرآغازِ نخستین دوماهنامه از کلمه.... پرچمِ ایران، کلمه ماست در اولین شماره از کلمه؛ شما دعوتید به قصه‌هایی از جنسِ کلمه...