کتاب حاضر به نقد و تفسیر شعر شاعر قرن ششم هجری «خاقانی» اختصاص دارد. افضل‌الدّین بدیل بن علی خاقانی شروانی، متخلّص به خاقانی از جملهٔ نامدارترین شاعران ایرانی و بزرگ‌ترین قصیده سرایان تاریخ شعر و ادب فارسی به شمار می‌آید. کتاب شامل دو بخش می‌باشد. در بخش نخست و در هفت فصل با عناوین: اصالت شعر خاقانی، شیوه سخن خاقانی، خاقانی قصیده‌سرا، پیدایش سبکی، طیفی از خاقانی در دیوان شمس و سعدی، بازتابی از خاقانی در عطار و خاقانی و حافظ  از شیوهٔ سخن خاقانی صحبت می شود و در بخش دوم ماهیت اصلی شاعری او به خوانندگان نشان داده می شود. فصول بخش دوم عبارتند از: شاعر بدبین و آزرده، شاعر سوگوار، وارستگی و آزادگی، رندی و می پرستی، وصف طبیعت و بزم، ری و خراسان، بغداد و مدائن، خاقانی غزلسرا و خودستایی.