گوگرد پس از ازت (نیتروژن)، فسفر و پتاس، چهارمین عنصر غذایی پر مصرف برای گیاهان محسوب می شود. عمده مصرف گوگرد در از بین بردن سفیدک انگور، کرم سفید ریشه و حشرات موذی است. استفاده از گوگرد سبب کاهش pH خاک شده و  دسترسی گیاه را به عناصر غذایی ذخیره شده در خاک را آسان می کند. گوگرد به میزان زیادی در گیاهان خصوصا در برگ ها وجود دارد و جزء تشکیل دهنده پروتئین در گیاه است، این عنصر نقش مهمی در تشکیل ویتامین های ضروری متابولیسم گیاه دارد. لذا نقش گوگرد، عمدتا ساخت پروتئین، روغن و افزایش کیفیت محصولات مختلف کشاورزی است.علاوه بر کاربرد گوگرد در کشت، از آن در خشک کردن و ضد عفونی کردن میوه هایی نظیر انگور، زردآلو و تولید کشمش و برگه زردآلو، ضد عفونی فضای مرغداری و دامداری، صنعت و داروسازی نیز استفاده و افزایش کیفیت پشم گوسفند استفاده می شود. نحوه مصرف؛ در زراعت و باغبانی و برای سفیدک پودری انگور در زمان های معین به میزان ۶۰ تا ۹۰ کیلوگرم در هکتار در طی سه نوبت می توان استفاده کرد، نوبت اول در مرحله‌ی ۷-۶ برگی شاخساره‌ها به میزان ۱۵-۱۰ کیلوگرم در هکتار، نوبت دوم پس از ریختن گلبرگ‌ها و بسته شدن دانه به میزان ۳۰-۲۰ کیلوگرم در هکتار و نوبت سوم ۲۰-۱۵ روز بعد به میزان ۴۰-۳۰ کیلوگرم در هکتار مصرف شود. برای سفیدک سطحی شمام و خربزه و هندوانه و گوجه (محصولات جالیزی) زمانی که میوه اندازه توپ پینگ پنگ رسید به میزان ۳۰ کیلو گرم در هکتار مصرف شود. ...