درباره شاعر ابومحمد مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف، متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده بزرگ ایرانی قرن هفتم هجری بود که آوازه جهانی داشت. غزل‌های عاشقانه‌ی او شهرت بسیار زیادی داشت و تمام آثار او به زبان بسیار روان‌ و ساده سروده‌ شده‌اند. در طول تاریخ، شاعران و نویسندگان بسیاری وجود داشته‌اند که آثار گوناگونی از خود به یادگار گذاشته‌اند. اما در این میان، آثار سعدی از جلوه ویژه‌ای برخوردار است و در سراسر دنیا علاقه‌مندان بسیار زیادی دارد. سعدی، چه در دوران زندگی و چه پس از مرگ، تأثیر شگرفی بر زبان و ادبیات فارسی گذاشته است. برای اثبات این ادعا همین بس که امروز با گذشت سالیان سال، همچنان تکه‌های بسیاری از اشعار و حکایات او وِرد زبان ماست و آموزه‌های سعدی حتی راهشان را به ضرب‌المثل‌های فارسی باز کرده‌اند. ضرب‌المثل‌هایی مانند: مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید. ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری. تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد. آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است. امیدوار بود آدمی به خیر کسان، مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان. درباره کتاب غزلیات سعدی، مجموعهٔ شعرهایی‌ست که‌ سعدی در قالب غزل سروده‌ و تاکنون چندین تصحیح از آن‌ها به‌وسیلهٔ استادان زبان و ادب فارسی منتشر شده‌‌ است. سعدی در سرایش غزلیات، به زبان سنایی و انوری توجه ویژه‌ داشته‌‌ است. ...