این کتاب واکاوری مبانی و پیش‌فرض‌های حجیت احادیث فقهی مشترک میان فریقین را بیان نموده است. در این اثر نویسنده کوشیده است تا پس از بیان پیشینه پژوهشی حدیث مشترک به مفهوم‌پژوهی حجّت، مفهوم‌پژوهی سنّت و تبیین رابطه آن با حدیث، مفهوم‌پژوهی اشتراک در حدیث و تبیین جایگاه آن و مواردی پیرامون حدیث فقهی مشترک بپردازد. این نگارش در پی آن است که نسبت صحیح «حدیث» با التفات و تمرکز بر «حدیث مشترک»، با «سنت» را تبیین نموده و با توجه به جایگاه «حدیث مشترک» در دستیابی به «سنت»، به تبیین حجیت و اعتبار عنصر «اشتراک» به عنوان قرینه ای اطمینان آور برای اثبات «سنت» بپردازد. این مهم از دو مسیر «ملاک تواتر» یا همان «نفی احتمال تبانی بر کذب» و «نظریه ی احتمال» پی جویی می شود. منبع: دانشگاه ادیان و مذاهب