حذف ‌گرایی نظریه ‌ای مادّی ‌انگارانه در فلسفه ذهن است که اساساً در استناد به شهود یا فهم عرفی تردید دارد. حذف ‌گرایان معتقدند شهود یا فهم عرفی ما دربارۀ یک واقعیت (مانند اسناد حالات ذهنی) منبع معرفت نیست؛ بلکه خود نظریه ‌ای خام و اولیه دربارۀ واقعیت ‌هاست که می‌ تواند با نظریه ‌های پیشرفته ‌تری جایگزین شود. به باور ایشان باید به‌کلی وجود حالات ذهنی همچون باور، میل و درد انکار شوند. پاول و پاتریشا چرچلند که از برجسته ‌ترین طرفداران حذف‌گرایی ‌اند‌، معتقدند با وجود نظریه ‌های عصب‌ شناختی جدید باید به‌کلی حالات ذهنی را حذف و حالات عصبی را جایگزین آنها کنیم. این كتاب در كنار سه مجموعه دیگر، ‌مقاله‌ های برگزیده از میان مقالات کلاسیک و بسیار مهم را درباره مهم ‌ترین نظریه ‌های مطرح در فلسفۀ ذهن عرضه می ‌کند. نخستین مجموعه به نظریه‌ های دوگانه ‌انگاری و رفتارگرایی مربوط است.