تناسب آیات و سوره های قرآن از جمله مباحث مهم در حوزه اسلوب قرآن است. نقش مؤثر و فزاینده آن موضوع در تفسیر و فهم قرآن، موجب شده در دانشی مستقل به بحث و نظر درآید. در این دانش بیش از بیست گونه مناسبت میان سوره ها و آیات قرآن مدار توجه قرار گرفته است. «ارتباط و پیوستگی معنایی تمامی آیات یک سوره» از مهم ترین گونه های تناسب میان آیات است، که به نظریة وحدت موضوعی شهرت دارد. تحقیق حاضر دیدگاه مزبور را به تفصیل بررسی و نقد می کند. این کتاب از شش فصل کلی تشکیل شده است: 1. کلیات و مفاهیم 2. علم مناسبت و رابطه آن با نظریه وحدت موضوعی 3. مسئله سیاق و رابطه آن با علم مناسبت و وحدت موضوعی 4. دیدگاه مفسران و قرآن پژوهان درباره وحدت موضوعی 5. نقد و بررسی دلایل نظریه وحدت موضوعی سوره های قرآن 6. دلایل انکار نظریه وحدت موضوعی.