«اودیسه»، پس از «ایلیاد»، دومین اثر حماسی «هومر»، شاعر و داستان‌سرای نابینای یونانی، است. این کتاب، که در اواخر قرن ۸ پیش از میلاد مسیح نگاشته شده، همچون «ایلیاد» با تأثیر از جنگ تاریخی بین یونانی ها و تروایی ها، به صورت اشعاری حماسی، و البته با تلفیقی از ادبیات شاعرانه و احساسی، یکی از تأثیرگذارترین آثار ادبیات مغرب‌زمین به شمار می‌آید. «اودیسه» دوران پیروزی و بازگشت قهرمانان را از جنگ «تروا» نشان می دهد. این اثرْ سرگذشت یکی از سران جنگ به نام «اودوسیوس» را روایت می‌کند که، در خلال سفر طولانی بازگشت، ماجراهای مختلف و خطیری برای وی و همراهانش پیش می‌اید تا سرانجام، وقتی همگان گمان به کشته شدن وی می‌برند، به وطن خود بازمی‌گردد و دست متجاوزان را از سرزمین و زن و فرزند خود کوتاه می‌نماید. به هرحال، «شاهنامه‌ی فردوسی» و «ایلیاد و اودیسه‌ی هومر» از زیباترین و عظیم‌ترین آثار حماسی ملت‌های جهان محسوب شده که در آن بین، «ایلیاد» و «اودیسه» هر دو به راستی منبع اصلی آگاهی ما درباره‌ی اساطیر یونان به شمار می‌روند و فراتر از داستان‌های افسانه‌ای حقایقی از تاریخ را هم در خود نهفته‌اند. «هومر»، داستان‌سرا و شاعر نابینای یونانی، در نیمه‌ی دوم قرن هشتم پیش از میلاد، این دو منظومه‌ی حماسی بلند را سرود و «استاد سعید نفیسی»، مترجم گران‌قدر، هر دو اثر را با لحنی تغزلی و شاعرانه به فارسی برگرداند.