این مجموعه به کوشش «سعید اسلامی» نوشته شده و داستان‌های کوتاه و بلند زیادی درباره شهدا، بویژه رادمردان شهید استان اصفهان در آن جای گرفته است. نویسنده در همان ابتدا نوشتار خود را به روح پر فتوح سردار شهید سپاه اسلام شهید حاج «یونس زنگی آبادی» تقدیم کرده و می‌نویسد: برخی از خطوط را در پشت پرده ای از اشک و با گونه‌هایی خیس نگاشته است. نقلی از علامه طباطبایی در مقدمه کتاب آمده است که فرموده اند: «آیه شریفه 154 سوره بقره اشاره به حیاتی طیب و سعید دارد که خاص شهداست و فراتر از حیات به معنای زنده بودن است.» حکایتی با عنوان «همیار نویسنده» درباره شهید ابراهیم هادی است که گفته شده در میان شهدا شخصیت متمایزی دارد و این برگرفته از مطالب و خاطره‌های شگفت‌انگیز این شهید است. صفحه 45 کتاب درباره شهید زهرا سادات معتمدی و نقل خوابی درباره فرم مخصوص سنگ قبر بعد از بمباران سال 1365 اصفهان است. مسوول کارهای شهدا و فرم مخصوص سنگ قبرها، فردی بنام مکی نژاد است که گویا یکی از شهدای زن بمباران آن سال را فراموش می‌کند و از قلم می‌اندازد. شبی می‌گذرد و شهید معتمدی به خواب وی می‌آید و می‌گوید: شما فرم سنگ قبرم را اقدام نشده امضا و جز موارد اقدام شده بایگانی کردید! لطفا برای اینکه مادرم که بر سر قبر من می آید از نبودن سنگ قبر من ناراخت نشود سنگ قبر مرا هم تهیه کنید.