محیط زیست میراثی نیست که از گذشتگان به ما به ارث رسیده باشد تا هر طور که بخواهیم در آن دخل و تصرف نمائیم بلکه ودیعه ای الهی است که در اختیار ما قرار گرفته و باید آن را به آیندگان بسپاریم لذا باید بگوئیم محیط زیست میراث مشترک بشریت – نسل های حال و آینده – است و ما نباید در آن تصرفی داشته باشیم - در قالب فعل یا ترک فعل - که منافع نسل های آینده را به خطر اندازد. بنابر ضرورت موضوع، تاکنون معاهدات منطقه ای و بی نالمللی فراوانی برای حمایت از محیط زیست منعقد گردیده است اما متاسفانه هنوز حقوق بی نالملل محیط زیست نتوانسته است قوام لازم را پیدا کند و دغدغه و نگرانی بشر در حوزه سلامت محیط زیست، را برطرف سازد. آنچه در قالب معاهدات تدوین یافته و منعقد گردیده است عمدتاً قالب حقوق نرم و توصیه ای دارد باید تدبیری اندیشه شود که اولاً حقوق مربوط به محیط زیست از حالت توصیه ای و نرم به حالت اجبار و سخت تغییر یابد ثانیاً تاسیس دادگاه بین المللی خاص رسیدگی به جرائم زیست محیطی، ضرورتی انکار ناپذیر است که باید اجرایی گردد. این اثر ارزشمند مجموعه نگرانی ها، مباحث و ضرورت های فوق را در قالب مقالاتی علمی به بحث گذاشته است... .