واژه ی طنز که تا پنجاه شصت سال پیش برای ما واژه ی تقریبا ناشناسی بود . در سال های اخیر بسیار باب شده و کاربرد فراوانی یافته است. نشریاتی با عنوان سالنامه.ماهنامه یا هفت نامه ی طنز منتشر می شود. در روزنامه های خبری هم غالبا به صفحه ی طنز یا ستون طنز بر می خوریم. در مقالات اجتماعی اصطلاحات طنز آمیز و طنز آلود فراوان دیده می شود. نویسندگان و گویندگان امروز طنز را مترادف satire غربی به معنی خرده گیری و انتقاد مستهزآنه ی معایب و مفاسد اخلاقی و اجتماعی به کار می برند و معرفی می کنند. هرچند در مغرب زمین درباره ی این مفهوم اتفاق نظر وجود ندارد ولی در فارسی ظاهرا قبول عام یافته است.در تالیفات تحقیقی ادبی نیز بر آن تاکید شده است مثلا در کتاب از صبا تا صبا که تاریخ ادب معاصر فارسی است زیر عنوان طنز می خوانیم آن نوع ادبی که در السنه ی غربی satire نامیده میشود در فارسی طنز اصطلاح شده است. اصطلاح به این مفهوم هنوز رسمیت نیافته و فرهنگ ها معنی لغوی آن ریشخند.طعنه.ملامت را حفظ کرده اند. البته کلمه ی نوساخته ای نیست در زبان فارسی سابقه ی هزار ساله بلکه بیشتر دارد و در شعر و ادب به همین معنی امده است.