پژوهشگاه حوزه و دانشگاه - سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی پژوهش حاضر در پی تحلیل این سوال مبنایی است که گفتمان وحیانی قرآن مبتنی بر چه الگویی است؟ زبان در مفهوم رسانایی معانی و حقایق با جایگزینی سخن، یک نظام قراردادی میان صورت و معنا با نقش های گونه گون در ظرف اجتماع انسانی است، خداوند نیز در ابلاغ پیام خود به آدمیان از همین ابزار استفاده کرده است؛ از این رو جا دارد پرسش شود زبان قرآن چیست؟ آیا قرآن دارای یک زبان است یا زبان های متعدد؟ آیا زبان قرآن همان زبان عرف عموم مردم است یا عرف ویژه؟ آیا م یتوان زبان قرآن را زبان علمی، فلسفی، عرفانی، هنری، رمزی و نمادین دانست؟ پژوهش حاضر در پیپ اسخ به این پرسش ها و مانند آن است. در پرداخت موضوع، نخست مفهوم زبان، کارکاردهای گوناگون آن، ارتباط لفظ و معنا و فلسفه زبان واکاوی شده است. سپس در گامی نزدیک تر، به حوزه زبان قرآن پرداخته، چرایی طرح زبان قرآن از دو منظر بیرونی و درونی و چالش هایی که در عصر حاضر در پیش روی اندیشه دینی قرار دارد مورد توجه قرار گرفته است.