محبّت و مودّت به پاک‌ترین انسان‌ها که مأمور هدایت بشریت نیز هستند، اوج به ثمررساندن زندگی است. زیرا اولاً؛ در این مسیر محبّت است که اشارت می‌کند و جلو می‌برد. ثانیاً؛ سمت و سوی آن محبّت به سوی انسان‌های معصومی است که تعین کمال انسانی‌اند. و در این بستر عشق حقیقتاً به ثمر می‌رسد و دوست‌داشتن سرکوب نمی‌گردد...