آنچه در جلد چهارم کتاب پرتقال می‌خوانیم این است که از بعد از فوت کاکرو این دوستان دور هم جمع نشده بودند و با هم حرف نزده بودند. امروز آن‌ها کنار هم جمع شده‌اند و دربارۀ کاکرو صحبت می‌کنند گویی که به عقب برگشته‌اند و در گذشته زندگی می‌کنند. امسال هم شکوفه‌های گیلاس به کوه کوبو رنگ و لعاب داده و ناهو می‌خواهد هر سال همان‌جا به انتظار کاکرو بماند. به گذشته فکر می‌کند و اولین خاطره‌اش از دعوایی است که هشتم ژانویه در تعطیلات زمستانی با کاکرو داشت. ناهو و کاکرو کم و بیش در جریان احساسات همدیگر قرار گرفته بودند؛ اما انگار تلاش‌هایشان به‌جای نزدیک‌تر شدن آن‌ها را از هم دورتر می‌کرد.