اندرو در این کتاب (که در سال 2010 چاپ شده‌است) با طرح مجدد و روزآمدِ پروژه‌ی آندره بازن ـ نظریه‌پرداز بزرگ فرانسوی ـ در مورد سینما، سعی دارد از پیِ تحولات برآمده از «رسانه‌‌های نو» و تصویرپردازی دیجیتال، بار دیگر به پرسش از امکانات و معنای سینما در هزاره­ی جدید بپردازد. او در این کار تلاش دارد نظریه‌ی «رئالیستی» بازن را از دام تنگ‌نظری‌‌ها و ذات‌گرایی منسوب به آن نجات دهد و روایتی انعطاف­پذیر از آن ارائه دهد که قابلیت هم‌سخنی با تحولات جدید سینما را دارد، اما در عین حال امکان موضع‌گیری در قبال رویکردهایی را به ما می‌بخشد که، همسو با تحولات اخیر، گاه پیوند سینما و امر واقعی را از اساس نادیده می‌گیرند و آن را در تصویرپردازی دست‌کاری شده و نوعی «انیمیشنِ واقع نما» تحلیل می‌برند. اندرو بحث خود را نه به صورت انتزاعی، بلکه با رجوع به فیلم‌‌های برجسته‌ی تاریخ سینما، به ویژه سینمای فرانسه، و مباحث شکل گرفته پیرامون آن‌ها (از جمله در دوره‌‌های مختلف نشریه‌ی کایه دوسینما) ...