من می‌توانم با مرده‌ها حرف بزنم... نه، اشتباه نخواندید. این‌که گفتم 100 درصد واقعیت دارد. نُه سالم که بود پدر و مادرم مردند و من را فرستادند نیویورک تا با عمویی زندگی کنم که باهم ارتباطی نداشتیم. شاید پیش خودتان فکر کنید که لااقل بچه‌یتیم نیستی، ولی من به عمرم عمو مونتی را ندیده بودم و پدرم هم رابطه‌ی درست و درمانی با او نداشت که بخواهد مرا بگذارد پیشش. در حقیقت این دو نفر از هم نفرت داشتند؛ اما پدر و مادرم روحشان هم خبر نداشت که قرار است قطارشان با قطار دیگری برخورد کند و جان آن‌ها و صدها نفر دیگر را بگیرد. پدر و مادرم حتی وصیت‌نامه هم ننوشته بودند....