در این پژوهش مفهوم «اطلاق» در «نظریه ولایت مطلقه» از دیدگاه امام خمینی بررسی شده است. به رغم معانی متعددی که فقیهان از اطلاقِ ولایت در فقه اراده کرده اند، امام خمینی این واژه را در معنای متفاوتی به کار برده است. اطلاق ولایت از دیدگاه ایشان در برابر دیدگاهی است که اختیارات حکومت اسلامی را به چارچوب احکام فرعی شرعی محدود کرده و صرفاً مجری احکام شریعت می‌داند. از نگاه امام حکومت که «فلسفه عملی تمامی فقه در تمامی زوایای زندگی بشریت است»، به منظور ادارة مطلوب جامعه، می‌تواند در قلمرو مصالح عمومی قانون وضع کند، هر چند خارج از محدوده احکام فرعی شرعی باشد. این دیدگاه هرگز به معنای آن نیست که اختیارات حکومت اسلامی نامحدود و فاقد هر گونه چارچوبی است. اختیارات حکومت هر چند از این زوایه مطلق است، اما از جهات دیگر محدود و مقید است. از جمله حدود و قیود اختیارات حکومت اسلامی «رعایت عدالت»، «مصلحت»، «قلمرو عمومی»، «سیره حکومت پیامبر و معصومان» و «قانون» است.