208 صفحه جمعه ساعت 4:45 عصر جاده به سمت کوههای کتسکیل پیچ در پیچ شد. گویی هر چه شما از تمدن و شهرنشینی دورتر می شدید مسیر نامطمئن تر میشد. سایه ها تیره تر شدند و هوا بدتر می شد؛ رودخانه ی هادسون در دور دستها پیدا بود آن لحظه ای ظاهر و ناگهان از دید پنهان شد. جنگلی که در دو طرف جاده بود همچون حیوانی میماند که کمین کرده بود تا شکارش را در فرصتی مناسب ببلعد؛ مثل جنگلهایی بود که در افسانه ها گفته میشدند با تمام این توصیفات برقی که آرام آرام در حال باریدن بود جذابیتی همچون تصاویر کارت پستال ها به منظره می داد. گوئن دلینی فرمان ماشین را محکم گرفت و از پشت شیشه با دقت به جلو نگاه کرد. او بیشتر از این که به عکسهای کارت پستالی علاقه داشته باشد افسانه های تلخ را می پسندید. نور کم و به زودی هوا کاملاً تاریک شد؛ بارش برف رانندگی را سخت تر و راننده را خسته تر کرد. دانه های برف چنان به شیشه برخورد کردند که گوئن احساس کرد، وسط یک بازی ویدئویی هیجان انگیز گیر افتاده است. با وجود بارش چنین برفی جاده ها قطعاً از این هم لغزنده تر خواهند بود گوئن بابت لاستیکهای خوبی که روی فیات کوچکش انداخته بود خدا را شکر میکرد بیرون از ماشین همه چیز به مه سفید تبدیل شده بود. تشخیص این که جاده به کجا ختم و بیراهه از کجا شروع میشد کار دشواری بود او دلش می خواست هر چه سریع تر به مقصد برسد. با خود می گفت که ای کاش مسیر کوتاه تری را انتخاب کرده بودم. ...