جنبش روان‌کاوی در یک‌صد سال اخیر گسترش یافته و از بسیاری جهات دگرگون شده است. درآمدی نو بر روان‌کاوی سهم مکاتب مختلف را بررسی می‌کند و تشابهات و اختلافات میان فرویدی‌های معاصر، اندیشمندان مستقل، کلاینی‌ها، نظریهٔ روابط موضوعی، نظریهٔ بین‌شخصی، روان‌شناسی خود و روان‌کاوی لاکانی را شرح می‌دهد. نویسندگان به پرسش‌های بنیادین دربارهٔ تأثیر روان‌کاوی در روان‌پزشکی می‌پردازند، و نگاهی نیز به آینده دارند. این کتاب انباشته از ارجاعات متعدد و مثال‌های بالینی روشنگر است و از این رو برای دانشجویان و متخصصان روان‌پزشکی، روان‌شناسی، مددکاری اجتماعی و خدمات مرتبط با سلامت روان نیز مرجعی ممتاز و کارآمد است.