هنگامى كه سخن از تفسير قرآن به ميان مى‌آيد فورآ نظرها به همان تفسير معمولى (تفسير ترتيبى) جلب مى‌شود كه آيات قرآن را به ترتيب مورد بحث و بررسى قرار مى‌دهد و محتوا و حقيقت آنها را روشن مى‌سازد؛ همان كارى كه از صدر اسلام تا كنون در تفسير قرآن معمول بوده است، و دانشمندان و علماى بزرگ اسلام صدها يا هزاران كتاب به نام تفسير قرآن مجيد در زمينه آن تأليف كرده‌اند. البتّه نوع ديگرى از تفسير نيز كم و بيش رايج بوده؛ كه ناظر به تفسير مفردات قرآن است؛ يعنى واژه‌هاى قرآنى را جداگانه، به صورت معجم، و به ترتيب الفبا مورد بحث قرار مى‌دهد كه نمونه روشن آن كتاب مفردات راغب و كتاب «وجوه القرآن» و «تفسير غريب القرآن طريحى» و در اين اواخر نيز كتاب «التحقيق فى كلمات القرآن الكريم» و نثر طوبى يا دائرة المعارف قرآن مجيد است.