در این کتاب آمده است:با بروبچه‌ها گرمِ صحبت بودیم. از وقتِ شام گذشته بود. داشتم از گرسنگی می‌مُردم! درِ قفسم را باز کردم و صاف رفتم سر کپه‌ی کاه. چشم‌های من کمی ضعیف هستند، ولی حتی یک حیوان نابینا هم می‌فهمید توی آن قفس هیچ چیزی سرِ جای خودش نیست.