کتاب «چمدان» نوشته‌ی «بزرگ علوی» است. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «بزرگ علوی در سال 1282 شمسی در تهران دیده گشود. در آلمان تحصیل کرد و با ادبیات نوین جهان آشنا شد. او را می توان از پیشگامان داستان نویسی در ایران دانست. پدرش ابوالحسن علوی علی رغم شغل تجارت به سیاست گرایش داشت، او در آلمان زندگی می‌کرد. علوی تحصیلات خود را در علوم تربیتی آلمان به پایان رساند. از بهترین آثارش چمدان، ورق پاره‌های زندان، پنجاه و سه نفر، نامه‌ها، چشم‌هایش، میرزا، موریانه و روایت را می‌توان نام برد.» در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «از استخوان‌های برجسته گونه‌هایش پیدا بود که مرگ قربانی تازه‌ای پیدا کرده بود اما این فکر در مغز من به هیچ‌وجه جا نمی‌گرفت. چطور می‌شود که خسرو بمیرد؟ چطور من باور کنم؟ چقدر امید داشت. یک مرتبه فکر مرگ به شکل مهیبی در نظر من مجسم شد، بالاخره سل فقط وسیله‌ای است. ممکن است که خسرو در کوچه راه برود و آجری او را بکشد این فکر زننده است. بدنم لرزید، خسرو به این جوانی با این همه فکر، با این همه امید، خسرو با این احساسات لطیف باید بمیرد.