کتاب من جانباز نیستم احمد پیرحیاتی، خاطراتی دارد که بی نظیر است. خاطراتش از مبارزات انقلاب، از کمیته، از محافظت از شخصیت‌های مشهور، از ایست‌ها و بازرسی‌های اول انقلاب، از شروع جنگ و چمران و حضرت آیت الله خامنه‌ای، از جانبازی خودش، بی نظیر است. او عکس ما آدم‌هایی است که معمولا برای زیباتر به نظر رسیدن، ماسک به صورت می‌زنیم. او همه چیز را بدون سانسور، بدون خوش‌آیند و بدآیند کسی، بدون گرایشات سیاسی، تعریف می‌کند. کتاب من جانباز نیستم احمد پیرحیاتی، خاطراتی دارد که بی نظیر است. خاطراتش از مبارزات انقلاب، از کمیته، از محافظت از شخصیت‌های مشهور، از ایست‌ها و بازرسی‌های اول انقلاب، از شروع جنگ و چمران و حضرت آیت الله خامنه‌ای، از جانبازی خودش، بی نظیر است. او عکس ما آدم‌هایی است که معمولا برای زیباتر به نظر رسیدن، ماسک به صورت می‌زنیم. او همه چیز را بدون سانسور، بدون خوش‌آیند و بدآیند کسی، بدون گرایشات سیاسی، تعریف می‌کند. اگر تعریف می‌کند که در یک درگیری شب تا صبح، دو گروه ایرانی کلی از هم تلفات گرفته‌اند، نمی‌خواهد این خاطره را گم کند. از این‌جور خاطرات تلخ، گذر نمی‌کند تا خودش را یک قهرمان نشان بدهد. همین او را قهرمان می‌کند. به نظر من احمد پیرحیاتی یک قهرمان ملی است، مثل تمام قهرمانان ملی این سرزمین که حالا روی ویلچر می‌نشینند و از کم و کاست این مملکت آزار می‌بینند. ...