موارد مصرف: جهت دفع نزله و زکام؛ تقویت اعصاب و دماغ؛ ممسک توضیحات: مومیایی: براساس کتب طب سنتی، مقوی ارواح و دل و مفرح و محلل مواد بارد و مقوی اعضای باطنی و ظاهری و مجفف رطوبات است. مُرّ: جالی و مجفف و قابض بی‌لذع و مفتح و محلل ریاح و اورام بارده بلغمیه و مانع تعفن اخلاط است‏ و جهت سینه و سرفه مزمن رطوبی و عسر النفس مفید است. کوکنار: مخدر و رادع و مسدد است. قرنفل(میخک): دارای قوت تریاقیت و تفریح، مقوی ارواح و اعضای رئیسه باطنی و جهت تقویت دماغ و ذهن و فکر و تفتیح سدد دماغی و امراض بارد رطب سوداوی دماغی و عصبانی نافع است. دارچین: به‌غایت ملطف و مفتح و مفرح نفس و منضج عفونت اخلاط و محلل ریاح و مواد بارد و مجفف رطوبات دماغی و نزلات بارد رطب و امراض بارد دماغی است. کبابه: به‌غایت ملطف و مفتح، مقوی معده و احشا و محلل ریاح است. حسن لبه: مقوی دل و آشامیدن آن جهت امراض سینه و سرفه رطوبی است. صمغ عربی: مغری و ملین صدر و قابض و مقوی معده و امعا و مانع ریختن مواد به سینه است. عود هندی: ملطف و مفتح سدد و مفرح و مقوی اعصاب و حواس و قوای دماغی و قلب و پراکنده کننده ریاح و محلل آن‌ها و جهت سرفه و ربو و ضیق النفس مفید است. ریشه شیرین بیان: نرم‌کننده سینه و حلق و مسهل رطوبات و مقوی اعصاب و محلل ریاح و جهت ضیق النفس و بیماری‌های ریه و امراض دماغی و عصبانی مفید است. مصطکی: ملطف و محلل و جالی و قابض و مقوی قوی و اعضای رئیسه و آشامیدن آن ج ...