کتاب حاضر، گزارشی است مفصل دربارة نقوش حجاری اقوامی که جزء ایرانشهر هخامنشی بودند. نگارنده نگاهی جدید به حجاری ها دارد و آنها را به گونه ای متفاوت تفسیر می کند. به طور مثال وی در کتاب ثابت می کند که نقوش پلکان آپادانا، داستان پرداختن باج و خراج نیست، و با آن که سنت کشیدن یا حجاری خراج پردازی در بین النهرین و مصر رواج داشته است و دلایلی وجود دارد که هخامنشیان نیز با آن سنت آشنایی داشته اند، اما آنچه در تخت جمشید می بینیم نمایشی از عرضة هدیه های نوروزی و داوطلبانه است. در بخش بعد، وی رابطة میان نقوش تخت جمشید و آرامگاه های هخامنشی را بررسی می کند و فرصت می یابد تا از شکل و اصل لباس ها، اسلحه و آرایش و تزیین، خصوصیات هنری، ویژگی های مطبوع یا غیرعادی حجاری ها و نیز تغییرات گوناگون دربارة این مسائل، سخن بگوید.