مقدمه کتاب: فلسفه روح زمان در شعر اجتماعی معاصر تألیف دکتر لیلا روزیان روح زمان، روح مشترک یک گروه اجتماعی که در عرف‌ها، قوانین و نهادها تجسد یافته و در شخصیت و آگاهی افراد گروه نفوذ کند، دانسته شده است. با توجه به این که رخدادهایی چون تحولات خاص سیاسی بعد از مشروطه و بعد از کودتای 28 مرداد 1332 تحولاتی بنیادین در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه ایران پدید آورد، مجموعه این تحولات را می‌توان کلیتی یکپارچه دانست به نام روح زمانه که در کالبد هنر و ادبیات این دوران تجسم یافته است. شعری که از اجتماع برمی‌خیزد، اگر با زبانی آشنا و صمیمی سروده شود، بیش از هنرهای دیگر بر دل‌ها می‌نشیند و با صاحبان آنها ارتباط برقرار می‌کند؛ از غم و شادی می‌سراید و از دردهای بشریت پرده برمی‌دارد؛ مخاطب، شاعر را دردشناس و هم‌درد خویش دیده و با خوانش شعرش تسکین می‌یابد. از آن‌جا که مخاطبان اصلی شعر اجتماعی در هر دورانی، مردم همان زمانه هستند، بی‌شک متأثر از فضای حاکم سروده می‌شود و اندیشه، احساسات، فرهنگ، دین، آداب، آیین و هنر همان عصر را بازتاب می‌دهد. از این رو مطالعه در لایه‌های زیرین سروده‌های شاعران یک دوران و بررسی میزان دریافت روح حاکم بر زمانه، بسته به توانایی ذهنی سرایندگان و بر اساس فرهنگ، وضعیت و موقعیت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و... ...