دور شدن او را آرام آرام تعقیب می‌کند. حس می‌کند گام‌های سحر سست است و بی‌جان و گویی ناچار است از این راهی که آمده است بازگردد و از او دور شود. هنوز در حیرت حرکات چند لحظه پیش او مانده است. اقدامی که به هیچ وجه ممکن، انتظار وقوعش را حدس نمی‌زد اما آن دختر تهرانی با تمام شجاعت در برابر چشمان پرسشگر و نظاره‌گر دژبان به نمایش گذاشته بود. به یکباره احساسی غریب و نا آشنا وجودش را احاطه می‌کند . تمام تنش داغ شده ، چهره‌ی عتاب‌آلود مینا، قیافه‌ی حق به جاتب ساناز و سیمای سرزشنگر مادر با آن همه اعتقادات قوی قلبی در برابر چشمانش به تصویر کشیده می‌شود. شرم تمام وجودش را فرا می‌گیرد...