سید مجتبی امین جواهری: 🔅ماجرای من و «درآستانه حکمت» ▪️من از همان اوایل طلبگی دو گمشده مهم داشتم: فلسفه و عرفان. خاطرم هست که قبل از تصمیم نهایی برای ورود به حوزه علمیه قم، قصد داشتم در دانشگاه امام صادق (ع) در #رشته فلسفه تحصیل کنم ولی به دلایلی -که بماند- منصرف شدم. چند سالی طول کشید که ارزش فقه و اصول را عمیقاً درک کنم ولی فلسفه از همان ابتدا بیش از هر علمی به زندگی من معنا می بخشید. ▪️یادم می آید که پایه چهارم آغاز بی خوابی های من بود. تقریبا سه یا چهار سال شب ها بیدار بودم و سرگرم خواندن کتاب های فلسفی. اگر نبود استاد عزیزم شیخ علی فرحانی، معلوم نبود بی خوابی ها تا چند سال ادامه پیدا می کرد. من بیش از 80 درصد کتابهای شهید مطهری را در دوره دبیرستان خوانده بودم ولی بیشتر از آنکه جواب بگیرم، محدوده سوالاتم وسعت پیدا می کرد. تا جایی که فلسفه را آغاز کردم آن هم نزد استادی که فلسفه را یک #مسیر یا یک #تحول می دانست نه یک علم یا رشته تحصیلی. ▪️فراگیری فلسفه نگاه انسان را به #واقعیت های هستی تغییر می دهد. انسان پس از فلسفه دو #حجاب عمیق را می شناسد. اولاً حجاب اعتباریات و ثانیاً حجاب علم حصولی. پس از یادگرفتن فلسفه بود که فهمیدم چرا امام خمینی ره در چهل حدیث می فرمود چاره ای نیست تا وارد حجاب نشویم خرقِ آن امکان ندارد. ▪️حالا دیگر همه جملات شهید مطهری برایم فرح بخش و روح افزا بود. ...