با مشاهده افزایش نرخ رشد گیاه در زمان وجود آهن کافی و نرخ رشد کم در زمان کمبود آن می توان این عنصر حیاتی را به عنوان محدود کننده رشد معرفی کرد، آهن در گیاهان بی حرکت است و این بدان معنی است که گیاهان نمی توانند آهن را از برگ های قدیمی به برگ های جدید انتقال دهند بنابراین علائم کمبود ابتدا روی برگهای جدید و جوان ظاهر می شود. از آنجایی که گیاهان از آهن برای تولید کلروفیل (سبزینه) استفاده می کنند کمبود آهن منجر به پدیده کلروز (رنگ پریدگی) یا زرد شدن برگ های جوان می شود و همچنین اگر این کمبود شدید و طولانی مدت باشد ساقه ها نیز ممکن است کوتاه و باریک شوند، گیاهانی با رشد سریع نشانه ی خوبی برای علایم کمبود آهن می باشند زیرا رنگ برگ های جدید روشن تر از برگ های قدیمی می شود و علایم سریع تر نمود پیدا می کند. ...