كورش پارسي، پسر كمبوجيه كه در ايلات پارس مي زيست، توانست با پيروزي بر سپاهيان آستياگ، آخرين پادشاه ماد، به عمر اين سلسله خاتمه دهد و دومين سلسلۀ ايراني را تأسيس كند كه بعدها به نام هخامنشيان مشهور شد. دوران كودكي او در افسانه فرو رفته اما حكومتي كه تشكيل داد يكي از بزرگ ترين امپراتوري ها در دنياي آن روز بود. ويژگي برجستۀ كوروش نسبت به فرمانروايان و پادشاهان هم عصرش انسانيت او و سياست هاي مذهبي وي نسبت به ساير اقوام بود. هر قومي مجاز بود آيين ها و آداب و رسوم ملي و مذهبي خود را آزادانه به جا آورد. نگارنده در پژوهش حاضر به زندگي و اقدامات اين شخصيت ايراني مي پردازد و دوران زندگي وي را از زمان تولد تا مرگ بر پايۀ سال شمار تاريخي و اقدامات پادشاه هخامنشي بررسي مي كند. وي معتقد است كه كتاب وي نه تاريخ است و نه داستان تاريخي. در كتاب كوشش شده در عالم خيال به عصر كوروش سفر شود، با اين وجود شخصيت هاي كتاب همه واقعي و وجود تاريخي داشته اند، همچنين روند رخدادها همان است كه در تاريخ باقي مانده است. نويسنده مقايسه هايي ميان كوروش، د اريوش و اسكندر انجام مي دهد و در پايان معتقد است هرچند امپراتوري هخامنشيان به دست اسكندر مقدوني و پس از حدود دويست سال از بين رفت، اما در نهايت آن شاهنشاهي كه در اين سرزمين ادامۀ حيات داد، شاهنشاهي ايران بود نه مقدونيه