بهشت گمشده (3جلدی) این شعر مربوط به داستان کتاب مقدس، هبوط انسان است: وسوسه آدم و حوا توسط فرشته سقوط کرده شیطان و اخراج آنها از باغ عدن. شعر حماسی مشهور جان میلتون در مورد منشأ کیهانی، اخلاقی و معنوی وجود انسان است. در بهشت گمشده، میلتون شعری در مقیاس حماسی تولید کرد که کیهانی عظیم و الهام‌بخش را به تصویر می‌کشید و در بخش‌های عظیمی از مکان و زمان، پر از گالری‌های به یاد ماندنی از گروتسک‌ها پراکنده بود. و با این حال، او با قرار دادن یک شیطان کاریزماتیک و آدم و حوا برهنه و بی گناه در مرکز این داستان، تراژدی شدید انسانی را در سقوط انسان ایجاد کرد. زمانی که میلتون در پنجاه سالگی خود بود – نابینا، به شدت ناامید از بازسازی و در خطر اعدام – نوشته شده است دوگانگی ظاهری بهشت گمشده نسبت به اقتدار منجر به بحث های شدیدی در مورد اینکه آیا می تواند “روش های خدا را برای مردم توجیه کند” یا ظلم مسیحیت را افشاگری می کند.