درخت باش که من هم پرنده ای باشم تو را همیشه به شوق آورنده ای باشم درخت خانگی ام تاک من بپیچ به من که از تمام شرابت کشنده ای باشم تهیست دست من از بار بذل جانم ده که در مقابل تو جاندهنده ای باشم بنوش خون مرا لحظه ای که در تپشم که با عروق دل تو تپنده ای باشم بنوش خون مرا تا انار تو برسد دوباره خون دلم را مکنده ای باشم دل مرا بنشان جای آخرین برگت که برگ آخر و برگ برنده ای باشم